INSTALACJE SANITARNE NA CAŁE ŻYCIE
(INSTRUKCJA MONTAŻU)

•  CIĘCIE RUR

Cięcie rur powinno być wykonywane  prostopadle do ich osi, przy użyciu  profesjonalnych narzędzi, takich jak  oferowane przez nas specjalne nożyce, lub sposobem  domowym przy użyciu piłki do metalu.

• GRADOWANIE KOŃCÓW

Wygładzenie i usuwanie zadziorów z krawędzi przecięcia rury wykonuje się za  pomocą skrobaka GENOVA lub gradownika.

• PASOWANIE ŁĄCZONYCH ELEMENTÓW

Oczyszczoną  z  zadziorów  powierzchnię  należy sprawdzić, wkładając na sucho końcówkę rury w kształtkę. Rura powinna swobodnie wejść do 2/3 głębokości gniazda, a dalej z oporem.

• PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI DO KLEJENIA

Obie łączone powierzchnie oczyszczamy środkiem czyszczącym firmy GENOVA, używając czystej  tkaniny (oczyszczanie i wstępne zmiękczanie powierzchni).

• NANOSZENIE KLEJU

Na rurę należy nałożyć równomierną warstwę kleju, używając tamponu przymocowanego do wieczka puszki. Pozostałą  na tamponie ilość kleju nakładamy równomiernie do gniazda kształtki.

• KLEJENIE




Po nałożeniu kleju łączone elementy natychmiast wciskamy rurę w gniazdo kształtki do oporu z jednoczesnym wykonaniem ¼ obrotu, dla dobrego rozprowadzenia kleju. Elementy łączone należy dokładnie przytrzymać. Poprawne wykonanie połączenia charakteryzuje się cienkim wałeczkiem kleju wokół rury u nasady złączki





• ŚRODKI CZYSZCZĄCE I KLEJE

UWAGA! Niedopuszczalne jest rozcieńczanie kleju. Przy stosowaniu środków GENOVA wymagana jest ostrożność. Zawarte w nich substancje lotne szybko parują. Należy unikać wdychania ich oparów. Są łatwopalne – nie wolno zbliżać do nich źródła ognia. Pojemniki należy szczelnie zamykać nawet w czasie krótkich przerw w pracy. Kleje przechowywać w temperaturach plusowych.

• CZAS SCHNIĘCIA POŁĄCZEŃ

Przybliżony czas, po którym połączenie można poddać obciążeniu. W przypadku dużej wilgotności  powietrza czas schnięcia jest dłuższy o 50%

• PRÓBA CIŚNIENIOWA

Po wykonaniu instalacji należy przeprowadzić próbę szczelności przy ciśnieniu 1,5 raza większym niż ciśnienie robocze, czyli p=9,0-10,0 bar - dla instalacji wody zimnej i ciepłej oraz p=9,0 bar - dla instalacji c.o.

• Przed przystąpieniem do próby należy odsączyć urządzenia i armaturę, które przy podwyższonym ciśnieniu mogłyby zostać uszkodzone. W najniższym punkcie instalacji należy zainstalować pompę do prób z manometrem, kontrolując szczelność złączy.

• W pierwszym etapie należy przeprowadzić trzykrotną próbę pulsacyjną, zmieniając ciśnienie od minimalnego do próbnego. Ciśnienie próbne w ciągu każdych 10 minut nie powinno spadać więcej niż 0,6 bar; (8,4 - 9,4 bar) w czasie kolejnych prób. Jeżeli nie uzyskujemy takiego wyniku, należy sprawdzić czy w badanej instalacji nie występują przecieki. Należy je uszczelnić po opróżnieniu instalacji z wody, a próbę wstępną powtórzyć.

• Po pozytywnie przeprowadzonej próbie wstępnej czas przeprowadzić próbę właściwą z ciśnieniem p = 9-10 bar. W ciągu dwugodzinnej próby ciśnienie nie może spaść więcej niż 0,2 bar.

• W przypadku instalacji c.o. należy przeprowadzić próbę na gorąco, przy najwyższych parametrach roboczych czynnika  grzewczego, utrzymanych przez co najmniej 72 godziny. Podczas tej próby należy dokonać przeglądu wszystkich połączeń, uszczelnień oraz kompensacji. Instalację można uznać za właściwie wykonaną, jeśli w czasie 72-godzinnej  próby  niezbędne  uzupełnienie  wody w zładzie nie przekroczy 0,1% jego objętości.

UWAGA!    Wszystkie  próby  muszą  być  wykonane  przed zakryciem instalacji. W tym czasie należy  utrzymywać  stałą  temperaturę  czynnika – każda jej  zmiana powoduje zmianę ciśnienia.

• PŁUKANIE INSTALACJI

Po przeprowadzeniu próby ciśnieniowej, należy instalację przepłukać zimną wodą, aby  usunąć zanieczyszczenia.

• MOCOWANIE RUR

Rury GENOVA SYSTEM należy mocować do elementów konstrukcji za pomocą obejm, odpowiadających ich średnicy zewnętrznej. Obejmy nie mogą powodować uszkodzeń mechanicznych umocowanych w nich rur.
Obejmy – uchwyty stałe, powinny uniemożliwiać przesuwanie rury względem nich samych. Idealnym dla tego celu rozwiązaniem jest obejma metalowa z wkładką gumy. Podpora stała może być realizowana przez umieszczenie stałych elementów rurociągu (zaworu, kształtki, złączki) pomiędzy uchwytami z tworzywa sztucznego. Istotne jest wtedy, aby taka konstrukcja przejmowała siły wynikające z wydłużeń przewodów „A”.
Obejmy – uchwyty przesuwne, wykonane z tworzywa sztucznego powinny  pozwalać na swobodny przesuw rury względem uchwytu „B”.

 

• ROZSTAW PODPÓR

Dla odcinków pionowych możliwe jest zwiększenie odstępów pomiędzy uchwytami o 20%. Mocowania winny być zaprojektowane i wykonane tak, ażeby zapewniona była kompensacja wydłużeń termicznych.

• MAKSYMALNY ROZSTAW UCHWYTÓW
  DLA ODCINKÓW POZIOMYCH

Rodzaj rury	Rodzaj instalacji	Rodzaj rury	Rodzaj instalacji
	woda ciepła i  c.o.		woda zimna
½”     CPVC  CTS	60 cm	½”    PVC SCH 40	90 cm
¾”     CPVC  CTS	65 cm	¾”    PVC SCH 40	100 cm
1”      CPVC  CTS	70 cm	1”     PVC SCH 40	110 cm
1¼”   CPVC  CTS	75 cm	1¼”  PVC SCH 40	120 cm
1½”   CPVC  CTS	80 cm	1½”  PVC SCH 40	130 cm
2”      CPVC  CTS	90 cm	2”     PVC SCH 40	150 cm

   

• WYDŁUŻENIE TERMICZNE I ZASADY KOMPENSACJI

Rury CPVC stosowane do wykonywania instalacji c.w.u. i c.o. ulegają wydłużeniu w wyniku wzrostu lub różnicy temperatury. Wielkość wydłużenia dla odcinka 1 mb rury CPVC przy różnicy temperatury 10°C wynosi 0,62 mm. Należy określić wzrost długości odcinka pomiędzy dwoma sąsiednimi punktami stałymi instalacji, przy wzroście temperatury lub innej różnicy temperatur. W większości przypadków elastyczność materiału rur, jak i układ instalacji (rozgałęzienia, podejścia i inne) kompensuje wpływy temperatury. Dla długich odcinków prostych - od 6 mb - niezbędnym może okazać się wykonanie sztucznej kompensacji, poprzez wykonanie kompensatora typu „U”, odsadzki „Z”, ramienia „L”. Długość kompensacji należy dokładnie określić z nomogramu. Wyznaczona długość może być zmniejszona w przypadku, gdy zastosujemy dodatkowy punkt stały, jak widać na rysunkach nomogramu. Punkty przesuwne powinny umożliwiać ruch instalacji w trakcie jej pracy. Instalacje c.o. i c.w.u. powinny być zawsze montowane zgodnie z projektem, w którym uwzględnione są problemy związane z wydłużeniem termicznym.

• UKŁADANIE INSTALACJI NA ŚCIANACH I W SZACHTACH

Szczególne wymagania dotyczą instalacji ciepłej wody i c.o., a wynika to z większej rozszerzalności cieplnej zastosowanego materiału. Dlatego też jest bardzo ważne, aby pion i przewody rozprowadzające montowane były bez jakichkolwiek naprężeń, a także z możliwie najczęstszym wykorzystaniem samokompensacji „A”. Oznacza to, że montaż uchwytów należy wykonywać w dostatecznej odległości od punktów zmiany kierunku „B” i rozgałęzień instalacji „C”. Przy przejściach przez przegrody budowlane (ściany, stropy, ławy) należy montować przewody w tulejach ochronnych (najlepiej w rurach o większych średnicach), wypełnionych izolacją polietylenową. W miejscach przejść nie należy umieszczać połączeń rur ani mocowań. Pionom i rozgałęzieniom prowadzonym szachtami instalacyjnymi należy zapewnić możliwość kompensowania zmian długości trasy pionowej. Uzyskuje się przez to odpowiednią lokalizacją rury pionowej w kanale „D”, montaż ramienia kompensacyjnego „E” lub odpowiednio przewymiarowany otwór dla wyprowadzenia odgałęzienia „F”.

 

• UKŁADANIE INSTALACJI W BRUZDACH POD TYNKIEM
  I POD POSADZKĄ

W przypadku instalacji wody ciepłej i c.o., ze względu na pracę wywołaną rozszerzalnością termiczną, nie zalecany jest kontakt rury z zaprawą wypełniającą bruzdę. Dlatego rura instalacyjna powinna być układana w rurze osłonowej, np. typu peszel.
W miejscach rozgałęzień i w punktach zmiany kierunku, kształtki i rury należy izolować materiałami elastycznymi w sposób zapewniający kompensację wydłużeń „A”. Niedopuszczalne jest zabetonowanie odcinka przewodu nie izolowanego „B”.
W miejscach wyjść instalacji z podłogi rury powinny być prowadzone w tulejach ochronnych „C” lub izolacji „D”. Przy układaniu instalacji pod tynkiem zaleca się układać ją w bruzdach, z zastosowaniem takiego samego mocowania, jak dla instalacji natynkowych, a następnie położenie siatki i wykonanie tynku.

 

• POŁĄCZENIA GENOVA SYSTEM Z RURAMI STALOWYMI

W instalacjach wody zimnej do przyłączeń z mufką metalową można stosować złączki z gwintem zewnętrznym „A”. Ze względu na stożkowy profil gwintu, nie zaleca się łączyć złączek z gwintem wewnętrznym z metalowymi elementami wkrętnymi „B”. W przypadkach, gdy ich zastosowanie jest konieczne, należy dokręcać je ręcznie zachowując dużą ostrożność. 

W instalacjach wody ciepłej i c.o. do połączeń SYSTEMU GENOVA z tradycyjną instalacją stalową, a także z wszelkiego rodzaju elementami metalowymi (grzejniki, zawory, wodomierze) należy stosować wyłącznie śrubunki metalowe z elementem z  CPVC „E” i „F”. Uwaga! Należy pamiętać, że niedopuszczalne jest wykonywanie w instalacjach c.o. i ciepłej wody połączeń gwintowych plastik - metal.

 

• PODŁĄCZENIA DO PODGRZEWACZY WODY

Podłączając przepływowe podgrzewacze wody oraz piece c.o. należy zwrócić uwagę na ochronę rur przed nadmierną temperaturą. Urządzenia grzewcze, do których podłączany jest SYSTEM GENOVA powinny posiadać termostatyczne zabezpieczenia przed przegrzaniem, ustawione na temperaturę nie przekraczającą 90°C.

W przypadku urządzeń grzewczych, których powierzchnie zewnętrzne mogą osiągnąć wysoką temperaturę, należy pomiędzy nimi a instalacją z tworzywa zamontować rurę metalową o długości L co najmniej:

·        0,3 m dla temperatury obliczeniowej czynnika do 60°C

·        1 m dla temperatury obliczeniowej czynnika powyżej 60°C.

Stanowi to dodatkową ochronę instalacji z tworzywa sztucznego w sytuacjach awaryjnych. W przypadku podgrzewaczy przepływowych i zasobnikowych należy zainstalować zawór bezpieczeństwa (ZB) i zawór zwrotny (ZZ).

 

• PODŁĄCZENIA BATERII

Baterie i inna armatura sanitarna czerpalna, podłączona do rur z tworzywa sztucznego, powinna mieć niezależne mocowanie. Asortyment SYSTEMU GENOVA obejmuje kolanka montażowe: mosiężne nakrętne „B”, mosiężne z półśrubunkiem „D”, z CPVC nakrętne „C”, a także płytki montażowe - z kolankiem nakrętnym i z kolankiem z półśrubunkiem „A”, oraz z dwoma kolankami nakrętnymi „E”. Umożliwiają one prawidłowe podłączenie pojedynczych punktów czerpalnych i baterii.
Przy łączeniu elementów z tworzywa z mosiężnymi należy przestrzegać zasad opisanych w punkcie 17.

[powrót]

---

Czekamy na pytania Państwa i listy pod adresem e-mail: k-2@k-2.ig.pl
Pytanie można również zadać, korzystając  z formularza na stronie [kontakt]